Onze busavonturen

Op 1 september ging de wekker onaangenaam vroeg af. Onze Leander keek enorm uit naar school. Maar moest die wekker nu afgaan om 5u? En waarom al dat haasten? Tuurlijk wou hij douchen en niet de kleren aandoen die de avond ervoor klaar waren gelegd. “Er zit een etiket in dat prikt, mama.” En waarom hebben zijn kousen nu toch een naad? Tweede set kleren: ‘verkeerde kleur’. Je zou nu toch gaan denken dat ik dit na 11 jaar al gewoon was en minimaal 5 sets had klaarliggen? Set 3 bleek het juiste: een stoere Dragonball z pull en een paarse T-shirt. “Moet dat, een lange broek?” Na een aankleedsessie van een half uur die meer weg had van het maken van ‘de kleren van de keizer’, had én hield Leander zijn kleren aan.

Volgende uitdaging: ontbijten en  boterhammen klaar maken. Paniek alom: het recept van de favoriete choco is veranderd. Volgens Leander smaakt het naar ‘schoenen in chocoladepudding‘- Ik vraag me nog steeds af hoe dat smaakt, want ik proef het niet. Kaas op boterham dan maar? “Niet zonder hesp.” Verdorie, die is op. Confituur? “Alleen als die zelfgemaakt is.” Je mag 3 keer raden wat op is. Check de oude chocopot. Hopelijk zit daar nog net genoeg in voor 4 boterhammen. Geluk zit in een pottenlikker en een lepel, weet je.

Om 6u – 6 uur! – moeten we buiten klaarstaan voor de bus. “Lang leve die tablet.” Dan roept hij tenminste niet alle buren wakker. Naar het schijnt slapen mensen graag. Waarom mag hij dan geen uurtje langer slapen? O ja: bus. Bezoek van Flossepoes van de buren. Ze komt even de aandacht afleiden. Een knuffel, rugje wrijven, bus is daar. Mama kan gaan werken, maar dat moet pas binnen 1,5 uur. Vlug boodschappenlijst voor papa maken. Op het lijstje: hesp en elk mogelijk merk chocopasta, zodat we de proeftest kunnen doorstaan.

De uren tikken traag voorbij. Heel traag, als je wacht. Om 17u30 ga ik vooraan zitten wachten. “Oh, reden de buren al met die auto?” “Ah nee, ‘t zijn de vrienden.” “Staat mijn auto nu zo raar geparkeerd?” Onze dochter is nu al 1.5u thuis.

18u: “Ik hoor de bus….” Nee, toch niet. Het is de tractor van wat verder in de straat. Drie brandweerwagens passeren. “Er zal toch niets gebeurd zijn?…”

18u40 “Is de bus er nu?” Ja, ze is er. Leander springt er bijna uit. Hij moet naar het toilet. NU! Binnen wordt de rugzak naar mama gesmeten. Frustratie borrelt op. Er is nog huiswerk. “Snel, papa, haal Kiki, de vogel, die kalmeert hem wel.” Kiki,… onze alomtegenwoordige Kiki. Onze rots die per toeval werd ontdekt. 30 min ‘Kikitijd’: al knuffelend, knabbelend, en armen en benen klimmend, brengt Kiki onze Leander tot rust. “Dat huiswerk, wat doen we daar mee?” We beslissen geen huiswerk. Briefje in de agenda. En mama gaat frietjes halen. Elk kind verdient zijn lievelingseten na de eerste dag van school.

En morgen? Tja, morgen beginnen we terug van voor af aan. Maar eerst: zo snel mogelijk dat bed in. Want het zal weer snel 5u zijn…..