Beleving - Lotgenotencontact

Lotgenotencontact

In contact treden met anderen die een (min of meer) gelijke ervaring delen, kan voor veel ouders heel zinvol zijn. Het doet deugd om je verhaal te vertellen en erkenning te krijgen van andere ouders. Ook kan je bij elkaar terecht met je bezorgdheden, vragen, tips en tricks. De VZW Zorgtvooronsmoeder brengt je in contact met andere zorgouders of brussen via een interactieve kaart of via een WhatsApp community en ze organiseren ook regelmatig laagdrempelige koffiemomenten.  Bij Trefpunt Vlaanderen of het Trefpunt Zelfhulp vind je contactgegevens van zelfhulpgroepen terug. Vrijwilligers nemen er het voortouw om lotgenoten met elkaar in contact te brengen, meestal rond een specifieke handicap of problematiek. Een aantal diensten die mobiele of ambulante ondersteuning bieden naast hun individuele ondersteuning ook ‘lotgenotencontact’.

Gezin en Handicap heeft het liever over een ‘bondgenotenwerking’. Tijdens onze infomomenten en workshops krijg je de kans om andere ouders van een kind met aan handicap te ontmoeten.  Raadpleeg regelmatig www.gezinenhandicap.be of schrijf je in voor onze gratis nieuwsbrief. Zo blijf je op de hoogte van ons aanbod.

“Voor mij betekent de groep heel veel. Uit het contact met andere ouders van een kind met een handicap haal ik niet alleen informatie en inspiratie, maar ook heel veel energie. Niemand begrijpt zo goed je gevoelens, je zorgen, je frustraties, … als andere ouders van een kind met een handicap. Voor alle duidelijkheid: als wij samen zijn is het niet constant ‘kommer en kwel’, integendeel. Ook blijdschap voor het stapje dat je kind weer zette en opluchting omdat een en ander op de pootjes terecht kwam, worden er gedeeld… “ (Ans, mama van Juul).

Ook online zijn ook goede, steunende bronnen te vinden. Er zijn namelijk heel wat ouders die hun verhaal in de vorm van een blog delen. En er zijn facebookgroepen waar ouders ervaringen met elkaar delen.

“Kort na de diagnose ben ik met mijn blog begonnen. In eerste instantie om vrienden en familie op de hoogte te houden zodat we niet elke keer hetzelfde verhaal zouden moeten doen. Gaandeweg werd de blog groter en groter en merkte ik dat veel mensen nood hadden aan een verhaal van een ouder die de weg al bewandeld had. Dit is iets waar ik ook heel veel aan gehad heb in de periode na de diagnose. Er bestaan heel wat facebookgroepjes en die zijn van onschatbare waarden: informatie, tips van ouders, het verhaal van andere ouders, de bevestiging, je kan je gevoel kwijt en je wordt er niet bestempeld als ‘uh daar is ze weer. Is ze er nu nog niet over.’ “ (Lobke, mama van Lou)

“Ik geraakte er niet, de drempel om voor het eerst deel te nemen aan een activiteit van Gezin en Handicap was groot. Maar wat viel het mee. Ik voelde me direct thuis. Het gevoel van samenhorigheid haalt de druk wat van je schouders. Je hebt gelijkaardige ervaringen, dezelfde gevoelens en hetzelfde verdriet (achter de rug). Je hoeft niets uit te leggen, want anderen begrijpen jou zonder veel woorden.” (Jeroen, papa van Lize)