Zorg-werk-leven balans - Leven (zelfzorg)

Zelfzorg want jij bent ook belangrijk

Zelfzorg is een daad van liefde. Want zorg je goed voor jezelf? Dan kun je ook goed voor je kind zorgen.

Ken je die zuurstofmaskers die naar beneden komen wanneer de druk in de vliegtuigcabine wegvalt? Dat masker moet je eerst zelf aandoen, alvorens het bij je kind op te zetten. Het is een van de eerste dingen die een stewardess je op het hart drukt: in noodsituaties is het belangrijk om eerst voor jezelf te zorgen, zodat je zuurstof hebt om anderen te helpen.

Datzelfde principe geldt eigenlijk ook als je mantelzorger bent. Ben je ouder van kind met een handicap? Dan ben je altijd voor je kind in de weer: je zorgt, voedt, regelt, troost, zoekt informatie, maakt grote beslissingen, stelt prioriteiten, … . Alles staat in het teken van het kind dat jouw zorg zo nodig heeft. En dus is er weinig plaats voor verwerking en ontspanning. Net als in een noodsituatie, ben je als zorgouder vaak in overlevingsmodus.

Van overleven naar leven

De overlevingsmodus is een handig trucje van je brein om je als mens staande te houden in ultieme stresssituaties of op gevaarlijke momenten. Maar je geest en je lichaam houden dit niet dagen/weken/maanden achtereen vol. Op een gegeven moment geven ze je duidelijke signalen dat het genoeg is: je loopt op je tenen, je gaat over je grenzen, je hebt het gevoel tijd en aandacht tekort te komen, en krijgt een steeds korter lontje. Of je kunt niet meer helder denken, je bent moe en voelt je opgebrand.

Hoog tijd om naar je geest en lichaam te luisteren. Eerst zelf zuurstof nemen, ademruimte creëren, energie vergaren. Even goed voor jezelf zorgen, zodat je goed voor je kind kunt zorgen. Dat geldt voor iedere ouder, maar zeker voor ouders en gezinnen waar de zorg zo intensief is.

Zelfzorg, hoe begin je eraan?

Als je al zo lang in zorgmodus zit, en in een noodsituatie, is het niet altijd even gemakkelijk te weten wat zelfzorg voor jou betekent. Pak daarom pen en papier en schrijf voor jezelf op wat jou weer energie geeft. Dat kan gaan van een wandeling aan de zee tot een cursus moderne dans of nog eens zorgeloos op vakantie met je partner of vrienden. Maak dan een lijstje van alle zorgtaken, wie deze nu opneemt en hoe en aan wie die je nog zou kunnen delegeren. Misschien kan je kind even uit logeren in een voorziening voor kortverblijf? Of vind je thuisopvang om even naar de kapper te gaan, of om te gaan vissen.

Wat geeft jou lucht?
Waar word jij blij van?
Wat heb jij nu nodig?
Waar krijg jij energie van, hoe laad jij je batterijen het beste op?
Op welke manier zou jij nu voor jezelf zorgen als je nergens naar moest kijken?
Hoe kan je de zorg even delegeren?

Het is misschien lastig om je gedrag en gewoonten hierin in een keer te veranderen. Maar alles begint met een eerste stap. Welke eerste stap neem jij vandaag om beter voor jezelf te zorgen? Schrijf dit op en belangrijker nog… ga het DOEN!

“Vanaf het moment dat het alsmaar duidelijker werd dat onze dochter een ontwikkelingsachterstand had, ben ik een paar weken thuis gebleven. Zodat ik de kans kreeg om mijn verdriet een plaats te geven en even goed voor mezelf te zorgen. Ik probeerde een antwoord te vinden op de vraag ‘wat heb ik nu nodig om deze periode wat te kunnen overbruggen? Iets minder gaan werken? Wat meer hulp in huis halen? Elke week een avond helemaal voor mezelf? Een plek voor mezelf in huis om me af en toe eens terug te trekken? Gaan sporten?“

Ik heb ook geleerd om aan de mensen die dicht bij me staan te vertellen wat IK nodig. Hulp vragen is niet altijd gemakkelijk, maar soms vinden anderen het fijn dat ze iets voor jou kunnen doen.” (Marjan, mama van Line).

Zorg, werk en leven in balans.

Magenta organiseert cursussen over de ‘zorg-werk-leven-balans’: http://www.magentaproject.be/